สิรินธรวัลลี

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Bauhinia sirindhorniae K. & S.S. Larsen
ชื่อเรียกอื่น : สามสิบสองประโดง
ชื่อวงศ์ : CAESALPINIACEAE
ลักษณะ : ไม้เถาเนื้อแข็ง ยาว 10-20 เมตร กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดง ใบ เดี่ยว รูปไข่ถึงเกือบกลม กว้าง 4-17 ซม. ยาว 5-18 ซม. ปลายใบแหลมและแยกเป็น 2 พู เว้าลึกเกือบถึงโคน ผิวใบเกลี้ยง ด้านบนเขียวเข้มเป็นมัน หูใบเป็นเส้นม้วนโค้ง ดอก สีน้ำตาลแดง ออกเป็นช่อ ยาวได้ถึง 15 ซม. ดอกย่อยบานกว้างประมาณ 1 ซม. กลีบรองดอกเป็นหลอด กลีบดอกสีเหลืองอมส้มถึงแดง มี 5 กลีบ เกสรผู้สมบูรณ์ 3 อัน รังไข่และก้านเกสรเมียมีขน ผล เป็นฝักแบน รูปขอบขนาน กว้าง 3-4 ซม. ยาว 15-18 ซม. มีขนสีน้ำตาลแดง คลุมแน่น เมล็ด สีน้ำตาลดำรูปกลม ขนาดเล็ก
การกระจายพันธุ์ : เป็นพืชถิ่นเดียว ของประเทศไทย พบที่จังหวัดหนองคาย ตามชายป่าดิบแล้ง

ช่วงเวลาการออกดอก : พฤษภาคม-สิงหาคม

ประโยชน์ : ดอกสิรินธรวัลลีออกดอกเป็นช่อใหญ่ ตัวดอกมีสีน้ำตาลแดงสวยงาม จึงใช้ปลูกเพื่อเป็นไม้ประดับตามบ้านเรือน และสถานที่ราชการ สิรินธรวัลลีมีลำต้นเป็นเถาเลื้อยหนา และแตกใบดก จึงปลูกเพื่อทำซุ้มสำหรับเป็นร่มเงาบังแดด

Scroll to Top